4 dagen op de fiets (én met een rolstoel) langs het Canal des Deux-Mers met Wheeled World

De waterspiegel in Bordeaux markeert het vertrekpunt van onze tocht. We nemen het fietspad en steken de Pont de Pierre over, waarna we het fietspad bereiken dat ons naar La Réole zal brengen.

Al vanaf de eerste kilometers passeren we bossen, wijngaarden en bloeiende zonnebloemvelden. Het is een grote kleurenpracht en de stad lijkt al mijlenver achter ons te liggen. We picknicken aan de voet van de heuvel waarop zich de ruïnes van de abdij van Sauve-Majeure bevinden. Het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe imposant en majestueus de abdij in zijn gloriedagen moet zijn geweest.

De route is aangenaam vlak en we nemen dan ook de tijd om van het landschap te genieten en onze lichamen rustig aan het fietsen te laten wennen. Op zo’n 10 kilometer van ons eindpunt verlaten we het fietspad voor een provinciale weg. Dit heuvelachtige stuk vraagt een stuk meer inspanning, ook van onze aandacht, want de auto’s rijden hier hard.

Na ons diner in La Réole zijn we weer volledig op krachten en bereiken we onze accommodatie aan de vredige oevers van de Garonne. Het Canal des Deux-Mers is niet ver meer!

Enkele kilometers na het verlaten van onze accommodatie bereiken we weer de rust van het kanaal.

Tot aan Toulouse bestaat de fietsroute langs het Canal des Deux-Mers afwisselend uit asfalt en fijn grind (een dun laagje op een harde ondergrond). Hierdoor is de route volledig toegankelijk voor rolstoelen. Fietspaden zijn vaak afgezet met paaltjes om auto’s tegen te houden, wat nog wel eens hinderlijk kan zijn voor handbikes. We zijn echter aangenaam verrast dat we er op deze route maar heel weinig tegenkomen. Het pad is breed genoeg om ons met uitrusting en al te laten passeren. Op stukken waar de boomwortels het wegdruk omhoog drukken, knijpen we wat in de rem, omdat we geen risico’s willen nemen met Pierres rolstoel. Maar over het algemeen vormt de staat van het wegdek geen probleem.

In de wind dwarrelen de bladeren van de platanen door de lucht, waarna ze zachtjes op het wateroppervlak vallen. We passeren de eerste sluizen, waar we geboeid naar het op- en neergaan van de boten kijken voordat ze hun tocht vervolgen. Het fietspad over de sluizen is vrij steil en kan een uitdaging zijn voor rolstoelgebruikers. Een beetje vaart maken is dus aan te raden! De elektrische ondersteuning of een duwtje in de rug van je reisgnoot doen de rest.

Halverwege de etappe is Mas-d’Agenais een perfecte plek om te pauzeren na een laatste inspanning om de top van de heuvel te bereiken! We bezoek eerst de kerk Saint-Vincent waar een schilderij van Rembrandt hangt (let op: er is wel een opstapje om in de kerk te komen) en strijken dan neer voor de lunch in de schaduw van de arcades van het marktplein. Uitgerust en bijgetankt dalen we daarna de heuvel weer af naar de waterkant.

Na twee zonovergoten dagen krijgen we op dag drie van onze tocht gezelschap van de regen. Dat weerhoudt ons er echter niet van om vandaag zo ver mogelijk te komen. Vlak voor Agen schuilen we even in een taverne om oesters te proeven. Inmiddels is het twee keer zo hard gaan regenen, waardoor we helaas toch genoodzaakt zijn om de trein naar Moissac te nemen.

Om bij het station te komen nemen we de langste kanaalbrug van Frankrijk, gebouwd in 1839. Dit grote bouwwerk overspant de Garonne over een lengte van ruim 500 m en diende om het vervoer van goederen tussen Bordeaux en Toulouse te vereenvoudigen. Tegenwoordig varen er enkel nog pleziervaarders onderdoor. We sluiten de dag af in de behaaglijke warmte van onze accommodatie en hopen de volgende dag gewoon weer op de fiets te kunnen stappen.

Let op: verifieer voordat je met een rolstoel de trein neemt, of het station waar je naartoe reist toegankelijk is. Alle informatie daarover is te vinden op de website van de Franse spoorwegen: de SNCF.

De zon is terug! Voordat we Moissac achter ons laten, brengen we een bezoek aan de abdijkerk Saint-Pierre en het prachtige bijbehorende romaanse klooster van eind 11de eeuw. We doen nog een rondje over de Place des Récollets om proviand in te slaan voor onze picknick en dan is het echt tijd om aan onze laatste etappe te beginnen.

Net buiten Moissac nemen we een andere kanaalbrug, deze keer over de Tarn. Deze brug uit 1844 bestaat is grotendeels gebouwd met rode baksteen uit Toulouse. Het zonlicht zorgt voor allerlei tinten rood, die prachtig afsteken tegen het donkergroen van de bomen, die op hun beurt weer weerspiegeld worden in het water. Gewoonweg subliem! Na de ‘waterhelling’ in Montech, een ingenieus systeem waardoor de vrachtschepen die hier vroeger passeerden niet door de sluizen hoefden, maken we nog een laatste tussenstop in een kleine jachthaven waar we de charcuterie en de kaasjes eten die we deze ochtend gekocht hebben.

We vervolgens onze weg vrijwel alleen en in volle vaart langs de platanen. Hoe dichter we bij onze bestemming komen, hoe meer wandelaars we zien. Bij de haven van l’Embouchure eindigt het Canal des Deux-Mers om over te gaan in het Canal du Midi. Hier keer we weer terug naar de drukte van de stad, die we bijna vergeten waren tijdens deze vier dagen omringd door de natuur. Het Occitaanse kruis op de Place du Capitole markeert het einde van onze tocht.

We zijn helemaal lyrisch van ons fietsavontuur. Onze vierdaagse tocht op het Canal des Deux-Mers bewijst dat fietsen en rolstoelen perfect samengaan. Het is een ideale manier om de vaak onvermoede schoonheid van Frankrijk te ontdekken waar je anders met de auto veel te snel voorbij zou rijden. Dus, wanneer ga jij op avontuur?

Voor een valide persoon is een paar dagen fietsen zo geregeld. Genoeg fietsverhuurders en accommodaties. Maar zit je in een rolstoel, dan vergt dit wat meer voorbereiding om ter plekke niet voor vervelende verrassingen te staan.

Allereert moet je natuurlijk toegankelijke accommodaties vinden, waar je kunt uitrusten en op krachten kunt komen voor de volgende etappes. Op onze Mapstr-kaart vind je al onze toegankelijke adressen.

Ten tweede moet je kiezen welke uitrusting het beste past bij jouw beperking. Zo koos Pierre voor een wiel dat aan zijn chassis kon worden bevestigd, voorzien van een stuur en elektrische ondersteuning voor handgedreven rolstoelen. Dit wiel is eenvoudig te verwijderen, zodat je tijdens een pauze gewoon in je eigen rolstoel kunt blijven zitten die in no time zijn kleinere formaat en behendigheid terugheeft. Voor de fietstocht langs het Canal des Deux-Mers neem je het beste je eigen uitrusting mee. Voor zover wij weten zijn er namelijk ter plekke geen handbikes te huur. Via de website van Locapino kun je wel tandems huren.