De kleurrijke huizen van Saint-Pierre-et-Miquelon

Er staan weliswaar ook stenen huizen in Saint-Pierre, maar de meeste woningen in de stad zijn van hout. Vaak in vrolijke kleuren geschilderd, die doen denken aan de Scandinavische landen, of aan Groenland en Canada.

De bossen van de archipel mogen niet gekapt worden voor hun hout: de bomen zijn er klein en groeien heel langzaam. Het hout voor de huizen komt dus voornamelijk uit Canada of uit het Oosten van de Verenigde Staten. De oudste huizen in deze regio dateren uit de 19e eeuw. Toen al brachten boten de planken van eiken-, beuken-, esdoorn- en kersenhout naar Saint-Pierre. Het bouwen van houten huizen had ook een financiële reden: hout was veel goedkoper dan natuursteen of baksteen.

De huizen in Saint-Pierre-et-Miquelon zijn allemaal verschillend, maar vormen toch een uniform geheel. Ze hebben allemaal dakspanen en ramen zonder luiken, en (bijna) overal hangen gordijnen met vrolijke motiefjes. Je komt binnen via de tamboer, een soort tochtportaal waar je je schoenen en jas kunt uittrekken, zonder de kou mee naar binnen te nemen.

Het grijze huis was vroeger een ‘saline’, een opslagplaats waar de vissers hun materialen kwijt konden. Tegenwoordig biedt het onderdak aan het deel van het museum op het Ile aux Marins dat gewijd is aan de ‘doris’, de traditionele boten.

In het verleden beschermde men het hout van de deuren en ramen met een verfmengsel op basis van rode of gele oker met … levertraan! Deze olie die zo goed was voor het hout, maar een gruwel voor veel kinderen, was rijk voorhanden. Er werd in die tijd namelijk vooral op kabeljauw gevist. De vrolijke kleuren van de huizen op Saint-Pierre-et-Miquelon vinden daarentegen hun oorsprong in de jaren 50: de bewoners gebruikten de resten van de bootverf voor hun huizen.

Een paarse gevel met groene raamkozijnen. Een rode gevel met een witte deur. Oranje met blauw, geel met groen, groen met oranje, paars met roze, blauw met wit ... De inwoners van Saint-Pierre kennen geen grenzen als het gaat om het verven van hun huizen. Ze kiezen naar hartenlust voor de meest gewaagde kleuren. De winter voelt tenslotte een stuk minder kil wanneer je omgeven bent door zoveel kleur, nietwaar?