Montélimar, een stad midden in de Provençaalse Drôme, staat bekend om de hoge kwaliteit van leven en de uitstekende producten die er gemaakt worden, zoals honing en amandelen. Geen wonder dat men zich juist hier heeft toegelegd op het maken van noga. In dit artikel kom je van alles te weten over deze zoete lekkernij.
Witte noga ...
Wist je dat de kleur van noga afhangt van de bereidingstijd? Witte noga, die bekendstaat om zijn zachte textuur, wordt gemaakt van een mengsel van honing en stijfgeklopt eiwit dat bijna vijf uur lang heel rustig au bain-marie wordt gemixt. Als het witte beslag in volume is verdubbeld, wordt er suikerstroop aan toegevoegd. Tot slot worden er stukjes amandel bij gedaan en dan wordt het in de vorm gegoten. Witte noga wordt in Frankrijk meestal als nagerecht geserveerd. In tegenstelling tot zwarte noga moeten de witte nogarepen een nacht in de vorm stollen voordat ze kunnen worden gegeten.
... of zwarte
Amandelen zijn het belangrijkste ingrediënt van de noga uit Montélimar. Noga is een Provençaalse specialiteit die oorspronkelijk uit Marseille komt en toen nog gemaakt werd met walnoot. In de achttiende eeuw werd de amandelboom door de landbouwkundige Olivier de Serres in de Provence geïntroduceerd. Vanaf dat moment werd noga gemaakt met amandelen in plaats van walnoten. Vooral de noga uit Montélimar werd een exquise traktatie voor vooraanstaande gasten die de stad bezochten. Zo kregen de hertogen van Berry en Bourgondië, twee kleinzonen van Lodewijk XIV, noga aangeboden toen zij in 1701 terugkwamen van een reis door Spanje en Montélimar aandeden. In korte tijd werd deze lekkernij beroemd in heel Frankrijk en tot ver daarbuiten…
Even terug in de tijd…
Noga is een Provençaalse specialiteit die oorspronkelijk uit Marseille komt en toen nog gemaakt werd met walnoot. In de achttiende eeuw werd de amandelboom door de landbouwkundige Olivier de Serres in de Provence geïntroduceerd. Vanaf dat moment werd noga gemaakt met amandelen in plaats van walnoten. Vooral de noga uit Montélimar werd een exquise traktatie voor vooraanstaande gasten die de stad bezochten. Zo kregen de hertogen van Berry en Bourgondië, twee kleinzonen van Lodewijk XIV, noga aangeboden toen zij in 1701 terugkwamen van een reis door Spanje en Montélimar aandeden. In korte tijd werd deze lekkernij beroemd in heel Frankrijk en tot ver daarbuiten…
Een Provençaalse traditie
Noga uit Montélimar is een van de dertien desserts die in de Provence traditioneel met kerst op tafel komen. Samen met gedroogde vruchten en de zogeheten ‘pompe à huile’, een heerlijk geurende taart van oranjebloesem en de schilletjes van citrusvruchten, is het zelfs een van de vier klassiekers van de Provençaalse kerstdis. Ze worden ook wel ‘les quatre mendiants’ genoemd, een verwijzing naar de vier bedelorden die de gelofte van armoede hadden afgelegd. Witte en zwarte noga verbeelden daarbij de boetelingen.
Een eeuwenoude traditie
Er zijn nog 13 ‘nougatiers’ die de befaamde noga uit Montélimar maken. Het oudste bedrijf is dat van Arnaud Soubeyran, dat in 1837 werd opgericht. Al vier generaties lang wordt de traditie van het noga maken in dit familiebedrijf in ere gehouden. Er is ook een museum in Montélimar dat is gewijd aan de geschiedenis van de stad en deze bijzondere lekkernij.
Voor alle zoetekauwen
Nogacake, nogataart, noga-ijs: er wordt tegenwoordig van alles gemaakt met de noga uit Montélimar. Beroemde chef-koks variëren op het traditionele recept van de noga uit Montélimar. Zo maakt Alain Ducasse noga met sinaasappel en Cyril Lignac noga-ijs met honing en sukade.
Een snoepstop op weg naar de vakantiebestemming
De noga uit Montélimar heeft zijn faam te danken aan de Route Nationale 7, die vroeger de belangrijkste weg was als je met vakantie naar Zuid-Frankrijk ging. Sindsdien maken jaarlijks miljoenen vakantiegangers een tussenstop in Montélimar om de beroemde lekkernij in te slaan en even de benen te strekken. Veel Fransen, die de noga uit hun kindertijd kennen, stoppen ook bij de rustplaats aan de autosnelweg bij Montélimar om dit karakteristieke streekproduct nu voor hun eigen kroost te kopen.
Door Ingrid Bernard
Als journaliste ben ik van nature nieuwsgierig en krijg ik energie van nieuwe ontdekkingen en ontmoetingen.