Bretonse specialiteiten: zoete geneugten …

De far breton is niet weg te denken uit Bretagne: je ziet deze taart bij alle bakkers en banketbakkers in de vitrine liggen. Hij is zo geliefd vanwege z’n smeuïgheid maar ook omdat hij zo gemakkelijk is te maken: je hebt er alleen eieren, meel, melk en suiker voor nodig. De oerversie is ‘nature’, maar je kunt er ook pruimen, druiven, appel of gedroogd fruit aan toevoegen. Iedereen smult hoe dan ook graag mee! Goed voor je talenkennis: in het Bretons heet deze taart ‘farzforn’, wat letterlijk iets betekent als ‘far uit de oven’.

Beter even geen calorieën tellen nu. De kouign-amann (zeg kwienjaman) is een wereldberoemd Bretons baksel, niet in de laatste plaats vanwege de grote hoeveelheid boter en suiker die er in verdwijnt … Het komt van oorsprong uit Fouarnenez en wordt gemaakt van brooddeeg dat met veel boter en suiker wordt getoerd, net als bladerdeeg. Het resultaat is een soort boterkoek met een zachte gelaagde binnenkant en een knapperige gekaramelliseerde buitenkant. Je eet de kouign-amann bij voorkeur een beetje warm, dan komen de smaken het best tot hun recht. Een anekdote wil dat de kouign-amann in feite het gevolg is van een foutje in een bakkerij. Geen Breton die het die klungelige bakker kwalijk neemt!

Wie aan de Bretonse keuken denkt, ziet al heel snel crêpes opdoemen. Zoet of hartig, ze zijn er altijd verrukkelijk. In de bereidingswijze zit wel een verschil: de Bretons maken hun hartige pannenkoeken - vaak heten ze galettes - met boekweitmeel, terwijl voor hun zoete crêpes tarwebloem wordt gebruikt. Favoriet beleg is karamel van gezouten boter, chocopasta of jam. Maar ze eten hem ook simpelweg met wat suiker en een schijfje citroen erbij. Leve de variatie!

Wie door Bretagne reist, kan het niet ontgaan: overal kom je karamel met gezouten boter tegen. In de basis is dit simpelweg een karamel of toffee van gesmolten suiker en beurre salé. Je kunt het als snoepgoed al heel lang overal in Bretagne kopen. Eind jaren 1970 kreeg zijn populariteit een nieuwe impuls dankzij de Bretonse suikerwerker Henri Le Roux, die een karamelsnoepje bedacht met gezouten boter en hazelnoten. Tegenwoordig wordt karamel met gezouten boter ook toegepast in broodbeleg, sauzen en als basis voor verrukkelijk roomijs. Te lekker!

Knapperig en toch zacht … Het koekje palet breton - of sablé breton - smaakt altijd, de hele dag door! Verstokte liefhebbers eten deze lekkere ‘schijfjes' al bij hun ontbijt, waarbij ze het ongegeneerd soppen in hun koffie, melk of hete chocola … Maar het smaakt natuurlijk ook heerlijk ’s middags, bij een kopje thee. De palet breton wordt gemaakt van bloem en gist plus de onvermijdelijke boter en suiker. Anders kon het natuurlijk nooit een echt Bretons koekje zijn!

Stel je voor dat dit koekje nooit bedacht was, wat een gemis. Maar het had zomaar het geval kunnen zijn, want de gavotte is bij toeval ontstaan. Terug naar 1893, het jaar waarin Marie-Catherine Comic vergat dat ze een pannenkoekje aan het bakken was. Net op tijd viste ze een bijna keihard gebakken exemplaar uit de pan. In plaats van het in de vuilnisbak te gooien, besloot ze het dubbel te vouwen en op te rollen. Een gouden vondst: wat een knapperig hapje! En dus worden ze vandaag de dag nog steeds gemaakt, simpelweg met bloem, suiker en boter. Lekker bij de koffie of om een dessert mee af te werken.

Zacht van binnen, goudbruin van buiten. Uiterlijk lijkt de gâteau breton wel wat op het koekje palet breton. Deze taart wordt gemaakt van boter, meel, suiker en eieren en is goed houdbaar: je kunt hem meerdere weken bewaren en hem zelfs invriezen. Als Bretonse vissers voor langere tijd naar zee vertrokken, namen ze dan ook graag een paar van deze smakelijk blijvende taarten mee!