Het douanepad in Bretagne: deze etappes mag je niet missen

Het douanepad kent een bijzondere geschiedenis die teruggaat tot in de achttiende eeuw toen douaniers met patrouilles begonnen om de smokkelhandel tegen te gaan. Met 2000 kilometer aan kust was Bretagne een ideale plek voor smokkelaars om ongezien aan land te gaan. Het douanepad begint bij de baai van Mont-Saint-Michel en loopt tot aan Saint-Nazaire via de Côte d’Emeraude, de Côte de Granit Rose en de kust van Finistère om te eindigen op de grote stranden van de Morbihan. Het raakte in onbruik, maar werd weer hersteld en onderhouden. Sindsdien vinden elk dag tal van wandelaars hun weg op de GR34 om te genieten van het ene na het andere geweldige uitzicht. Er zijn er maar weinig die de route in een keer van begin tot eind lopen. Dat kost maanden. Maar of je nu houdt van de ruige Bretonse kust of de uitgestrekt stranden, iedereen vindt hier een traject van zijn gading. De Franse blogger en wandelfanaat David Genestal vertelt welke etappes je niet mag missen van dit buitengewone wandelpad.

Dit is de plek waar alles begint. Geen beter punt toch dan dit om je wandeling te beginnen? De Mont-Saint-Michel is – hoe kan het ook anders - Unesco-werelderfgoed. Je hoeft niet spiritueel te zijn om door dit bijzondere eiland geraakt te worden. Helemaal als je er bent tijdens zonsopgang of zonsondergang. Het is gewoonweg magisch om het eiland als een berg vanuit het niets te zien opdoemen! Net een intiem onderonsje met de natuur en een beeld dat je voor altijd bijblijft.

Om bij Cap Fréhel te komen moet je eerst een immens paarsroze heideveld oversteken. Om je heen zie je steile kliffen, kreekjes en een Bretonse vuurtoren. De compact gemetselde stenen, om elke storm te weerstaan, maken van deze vuurtoren een indrukwekkende verschijning. Wanneer je je weg vervolgt kom je bij het Fort de La Latte, een vesting bij het dorpje Plévenon. Dit middeleeuwse kasteel boven op een rotsachtige kaap is betoverend.

Het landschap hier is één grote ansichtkaart! De rotsen zitten vol glitters van roze graniet. Dezelfde kleur zie je ook terug in alle bouwwerken. Je herkent deze kust uit duizenden. Het is een klein vogelparadijs. Vogelaars en liefhebbers van natuurgebieden zijn hier de koning te rijk. Het is wel vier, vijf dagen wandelen van Paimpol naar Perros Guirec, waarbij je meerdere estuaria doorkruist. Wat je in elk geval moet doen, is een uitstapje maken naar het Île de Bréhat, ook wel bloemeneiland genoemd. Dankzij het microklimaat dat hier heerst, barst het eiland uit zijn voegen van de mooiste kleuren en staat het vol met exotische bloemen en planten.

Om bij de baai van Morlaix te komen ga je de richting de Pointe de Primel. Daarbij moet je (bij eb!) over tal van kleine eilandjes via een weg die best wel steil is! Maar het uitzicht is schitterend. Ook hier weer beschermde vogelreservaten en vele oesterbedden. In 2018 riepen de Franse wandelaars de baai van Morlaix uit tot hun favoriete GR. Het contrast met de Roze Granietkust is enorm. Je ziet steeds minder van het roze natuursteen. De steile weg is een aanrader voor sportievelingen. Zo ontdek je Bretagne weer op een hele andere manier. Het getij houdt de wandelaars gezelschap. Bij laag water zie je de mooiste vormen in het zand en vastgelopen bootjes alsof ze zijn aangespoeld. Een prachtig plaatje.

Hier midden in de natuur en met de zee die op de rotsen beukt heb je het gevoel alsof je aan het eind van de wereld bent beland. De vuurtoren wordt haast verzwolgen door de opspattende golven. Je wilt blijven kijken! Op deze plek zijn de rotsen donkerder en ruiger, met daartussenin allemaal kleine rotsachtige kreekjes.

De stranden van Quiberon zijn veel groter en de omgeving wat rustiger. Tijdens deze etappe ontdek je opnieuw een ander en nog gezinsvriendelijker Bretagne. Het landschap is lieflijker. De ligging is dan ook heel anders. Quiberon bevindt zich dichter bij de monding van de Loire en is daardoor meer beschut dan het eerdere deel van de wandeling. Ideaal voor een wandeling met het hele gezin.