Montpellier, een parel voor liefhebbers van architectuur

Het MOCO biedt onderdak aan de École Supérieure des Beaux-Arts van Montpellier en het expositiecentrum La Panacée, dat gewijd is aan opkomende designers. Sinds juni dit jaar is daar hotel Montcalm bijgekomen, speciaal gerenoveerd als verzamelplek voor hedendaagse kunstverzamelingen. Met de heringerichte tuin door een landschapsarchitect en de lichtkubus boven de voormalige officierskantine is dit voorname herenhuis, halverwege het station en de Place de la Comédie, hard op weg een nieuwe blikvanger van Montpellier te worden. 

Het MOCO

In deze nieuwe wijk, die in de jaren ‘90 is opgetrokken langs de oevers van de Lez, wemelt het van de architectonische hoogstandjes. Het RBC Design Center van Jean Nouvel huisvest een conceptstore met hedendaags design, verborgen achter een gevel gedecoreerd met allerlei sleutelwoorden (inspireren, proeven, zien …). Iets verderop verrast La Mantilla van Jacques Ferrier je met een raamwerk van wit beton. En ook het luxe wooncomplex Koh-I-Noor, ontworpen door Bernard Bühler, is een fascinerende verschijning. De tweekleurige glazen relingen weerkaatsen het zonlicht als een glinsterend juweel.

Het meesterstuk van Port Marianne? Dat is het stadhuis. Deze grote kubus van blauw glas en aluminium op de oever van de Lez is een bedenksel van Jean Nouvel en François Fontès. Het gebouw dateert uit 2011. De twee grote binnenplaatsen en de luiken die het licht zachtjes filteren, doen denken aan de mediterrane architectuur. Het stadhuis verrast je beetje bij beetje: afhankelijk van het licht verkleuren de gevels, en het natuurstenen voorplein vormt een mooi contrast met het groene park.

De gevel van dit rechthoekige gebouw, vlak bij het Bassin Jacques Cœur in de wijk Port Marianne, intrigeert. Een transparant membraan van kristalachtig polymeer omhult de structuur van een zachtjes bewegende bubbel. Deze lichte en luchtige wolk licht ‘s nachts op als een blauw, roze of veelkleurig aureool. Hiermee verheft dit ‘opgeblazen’ gebouw zich tot een van de meest poëtische van de stad. Binnen is van alles te beleven op het gebied van sport en gezondheid, en zijn er winkels, een restaurant en een zwembad. Een walhalla voor wellnessfans. 

Le Nuage (de wolk) van Philippe Starck

Nog een ster aan het architectonische firmament van Montpellier is het gemeenschapscentrum Pierrevives van Zaha Hadid. Vloeiende lijnen, scherpe hoeken, opeengestapelde verdiepingen en grote overhangende delen. Het gebouw dat in 2012 in de ecowijk Pierresvives, ten noordwesten van Écusson, uit de grond werd gestampt, doet denken aan een schip en lijkt wel te bewegen.

Met deze gewaagde constructie heeft Montpellier een nieuwe invulling gegeven aan ‘les folies’, de fraaie verblijven die de notabelen in de 17de en 18de eeuw buiten de stadsmuren voor zichzelf lieten bouwen. Het witte gebouw doet denken aan een boom die zijn takken naar de hemel richt. De ranke, witte balkons en schaduwdaken zo licht als blaadjes versterken dit beeld. De woontoren uit 2019 is de jongste scheut van Port Marianne. Op de begane grond en de eerste verdieping bevindt zich een brasserie. En helemaal bovenin zit een bar waar je vanuit de ‘kruin’ nog meer geniet van deze bijzondere plek. 

Restaurant L'Arbre

Sinds de jaren ’80 zet Montpellier in op baanbrekende en hedendaagse architectuur. Dit begon met de creatie van de wijk Antigone. Het bouwwerk met zuilen en frontons van architect Ricardo Boffil is een eerbetoon aan de klassieke oudheid, symmetrie en een spel met diepte. Over de lengte van een lange voetgangersas aan de zuidwestkant van het historische centrum bevinden zich zes pleinen. Deze neoklassieke wijk van monumentale proporties is uitgegroeid tot een levendige plek.